De VVN Ereraad werd in 2017 opgericht en bestaat uit prominente personen die actief zijn of waren in de diplomatie, media, politiek en academische wereld en die met behulp van hun kennis, expertise en netwerk de Vereniging voor de Verenigde Naties ondersteunen en versterken.
Sedert 1 juli 2017 vervult Prof. Dr. Marc Bossuyt de functie van voorzitter van de Ereraad.
De Ereraad bestaat thans uit:
Magda Aelvoet (voorzitter Federale Raad voor Duurzame Ontwikkeling)
Magda Aelvoet werd op 4 oktober 2013 benoemd tot voorzitter van de Federale Raad voor Duurzame Ontwikkeling. Tussen 2007 en 2011 werkte ze als voorzitter van de multidisciplinaire werkgroep over dementie van de Koning Boudewijnstichting. In 2003-2004 was ze tevens lid van de Europese Ronde Tafel (twaalf wijzen) die in 2004-2005 in opdracht van Romano Prodi een project voor Europa in de 21e eeuw heeft uitgewerkt. Van 1999 tot 2002 was zij vice-eerste minister en minister van Volksgezondheid, Leefmilieu, en Consumentenzaken in de regering Verhofstadt I. In die functie richtte ze het Agentschap ter bescherming van de Voedselveiligheid op. Van 1996 tot 1999 was ze voorzitter van de groene fractie in het Europees Parlement. In 1995 werd ze tot Minister van Staat benoemd, voor haar rol als hoofdonderhandelaar van de St-Michielsakkoorden. Vanaf 1985 zetelde zij achtereenvolgens in de Senaat, de Kamer van Volksvertegenwoordigers de toenmalige Vlaamse Raad en het Europees Parlement. Ze studeerde Germaanse Filologie en Politieke en Sociale Wetenschappen aan de KULeuven.
Jean Bossuyt (Head of Strategy, European Centre for Development Policy Management (ECDPM))
Jean Bossuyt is Hoofd Strategie bij het European Centre for Development Policy Management (ECDPM) waar hij sedert 1990 werkzaam is. Het ECDPM is een onafhankelijke “denk-en-doe-tank” die zich specialiseert in het extern beleid van de Europese Unie met een focus op de relaties met Afrika. Deze management functie combineert hij met deze van expert inzake (i) bevordering van goed bestuur, mensenrechten, civiele maatschappij, decentralisatie in ontwikkelingslanden en (ii) Europees beleid, institutionele processen en instrumenten. Voorheen heeft hij voor het Centrum van de Derde Wereld van Rijksuniversiteit Gent (1983-85) gewerkt evenals het VN-Bureau van het Hoog Commissariaat voor de Vluchtelingen te Brussel (1985-1988) en voor de Kamer van Volksvertegenwoordigers als secretaris voor de Commissie van justitie en de Commissie van Institutionele Hervormingen (1988-1989). Hij is bovendien jarenlang actief geweest als vrijwilliger en onafhankelijke expert bij 11.11.11, trad op als jurylid van de Koning Boudewijn prijs voor internationale samenwerking (2006-2011) en is sinds 2014 voorzitter van de NGO-federatie. In de jaren ’80 is hij actief geweest als penningmeester van de Vereniging voor de Verenigde Naties (VVN) alsook verantwoordelijke voor de publicatie van het VVN tijdschrift. Jean Bossuyt studeerde rechten en ontwikkelingssamenwerking.
Eva Brems (Hoogleraar Mensenrechten en Voorzitter Human Rights Centre, UGent)
Eva Brems (° 1969) studeerde Rechten aan de universiteiten van Namen (candidat, 1989), Leuven (licenciaat 1992) en Harvard (LL.M. 1995). Ze behaalde haar doctoraat aan de KULeuven in 1999. Na een jaar als universitair docent aan de Universiteit Maastricht, startte ze in oktober 2000 aan de UGent, als de eerste titularis van de leerstoel Rechten van de Mens. Aan de UGent richtte prof. Brems het Human Rights Centre op, en ontwikkelde het tot een belangrijk onderzoekscentrum in dit domein. Een aantal van haar belangrijkste onderzoeksprojecten zijn een ERC Starting Grant (2009-2014) over ‘Strengthening the European Court of Human Rights: More Accountability through Better Legal Reasoning), een IUAP (Inter-Universitaire Attractiepolen- BELSPO- project over ‘The global challenge of human rights integration: toward a users’ perspective’ (2012-2017), en een GOA (Geconceerte Onderzoeksactie- Bijzonder Onderzoeksfonds UGent) over ‘Procedural Fairness in Multicultural Conflicts’ (2016-2021). Professor Brems doceert een Grondige Studie Mensenrechten, en gespecialiseerde keuzevakken in Recht & Gender en Multiculturaliteit & Recht. Bovendien ontwikkelde ze een legal clinic mensenrechten. Professor Brems is als bestuurder actief (geweest) in verschillende mensenrechtenorganisaties, in het bijzonder Amnesty International – Vlaanderen (voorzitter 2006-2010), Liga voor Mensenrechten (1998-2001), Vormen – Vlaamse Organisatie voor Mensenrechteneducatie (2000-2010), en Advocaten zonder Grenzen (2005-2007). Momenteel is ze bestuurder van Plan International Belgium. Ze was lid van de Belgische Kamer van Volksvertegenwoordigers 2010-2014.
Magda De Meyer (Voorzitter Nederlandstalige Vrouwenraad & AWEPA Politiek coördinator Network of Women Parliamentarians of Central Africa (RFPAC))
Magda De Meyer is actief als voorzitter van de Nederlandstalige Vrouwenraad en lid van de Raad van Bestuur van de European Women’s Lobby. Ze was lid van de Kamer van Volksvertegenwoordigers gedurende meer dan 12 jaar. Daarna werd ze adjunct kabinetschef , eerst bij de federale Staatssecretaris bevoegd voor Armoedebestrijding, later bij de vice-minister president van de Vlaamse regering. Vrouwen- en kinderrechten , verdediging van minderheden en armoedebestrijding vormden een rode draad doorheen haar carrière. Op het internationale vlak is ze voorzitter van de Belgische afdeling van AWEPA , de vereniging van parlementairen voor Afrika en verantwoordelijk voor een opleiding- en uitwisselingsprogramma met vrouwelijke parlementairen in Centraal Afrika. Ze is ook betrokken bij Gender Concerns International waar ze verkiezingsmonitoring doet vanuit vrouwenperspectief (o.a. in Pakistan, Lybië en Tunesië ). Ze is tevens lid van het Bestuurscomité van het Kinderarmoedefonds van de Koning Boudewijnstichting
Erik Derycke (Rechter Grondwettelijk Hof)
Erik Derycke is sinds 2001 rechter in het Grondwettelijk Hof van België. Voorheen was hij van 1999 tot 2001 lid van de Interparlementaire Unie, van de Vergadering van de West-Europese Unie evenals van de Parlementaire Vergadering van de Raad van Europa. In deze periode zetelde hij eveneens in de Kamer van Volksvertegenwoordigers. Van 1995 tot 1999 was hij Minister van Buitenlandse Zaken, van 1991 tot 1995 Staatssecretaris van Ontwikkelingssamenwerking en van 1990 tot 1991 Staatssecretaris van Wetenschapsbeleid. Van 1989 tot 2001 was hij bovendien gemeenteraadslid in Waregem. Erik Derycke is thans ere-advocaat bij de Balie, lid van de Aspen Ministers Group aan het Aspen Institute in Colorado in de Verenigde Staten en fellow aan de rechtenfaculteit van de Vrije Universiteit Brussel. Hij is ook co-auteur van het Internationaal Anti-Mijnenverdrag en mede ondertekenaar van het Antarticaverdrag. Hij behaalde zijn rechtendiploma aan de UGent.
Bénédicte Frankinet (Ere-ambassadeur & Speciaal Gezante voor de Belgische kandidatuur voor de VN Veiligheidsraad 2019-2020)
Ambassadeur Bénédicte Frankinet is momenteel Speciaal Gezant voor de kandidatuur van België voor een niet-permanente zetel in de VN Veiligheidsraad. In deze functie is zij belast met de coördinatie van de campagne voor de verkiezing van België voor een niet-permanente zetel in de VN Veiligheidsraad, voor het mandaat 2019-2020. Voorheen was zij de Permanente Vertegenwoordiger van België bij de Verenigde Naties in New York en Belgisch Ambassadeur in Israel sinds 2008. Daarvoor was zij actief als Directeur Verenigde Naties bij de FOD Buitenlandse Zaken van 2003 tot 2008. Van 1999 tot 2003 was Ambassadeur Frankinet de Belgische Ambassadeur in Zimbabwe, eveneens geaccrediteerd in Mozambique, Malawi en Zambia.
Jan Grauls (Ere-ambassadeur & Senior Advisor bij EY)
Jan baron Grauls startte zijn diplomatieke carrière in 1973. Gedurende zijn carrière werd hij op verschillende plaatsen in het buitenland aangesteld (Bonn, Tunis, Londen, Washington) evenals in Brussel (diplomatiek adviseur Eerste Minister, stafchef Minister van Buitenlandse Zaken, adjunct stafchef Zijne Majesteit de Koning, algemeen secretaris FOD Buitenlandse Zaken). Hij trad uit de diplomatieke dienst in 2013 na zijn aanstelling als Belgisch Permanent Vertegenwoordiger bij de Verenigde Naties in New York. Momenteel is Jan Grauls Senior Advisor bij EY (Ernst & Young).
Kris Panneels (Voormalig Adviseur FOD Buitenlandse Zaken, Buitenlandse Handel en Ontwikkelingssamenwerking & Voormalig Speciaal Adviseur Multilateraal Beleid bij de FOD Buitenlandse Zaken)
Kris Panneels (°1951) studeerde politieke en sociale wetenschappen aan de KUL. Hij haalde een diploma ‘internationale betrekkingen’ (1973) en specialiseerde zich in ontwikkelingssamenwerking (Speciaal Diploma van het Instituut voor de Studie van de Ontwikkelingslanden). Hij begon zijn professionele loopbaan als ‘Junior Professional Officer’ van het Ontwikkelingsprogramma van de Verenigde Naties (UNDP) in Bangui (Centraal Afrikaanse Republiek) en in New York. In 1979 keerde hij terug naar België en nam dienst in de Directie Multilaterale Samenwerking van het Algemeen Bestuur van de Ontwikkelingssamenwerking. In die Directie was hij belast met de opvolging van de samenwerkingsprogramma’s met diverse VN-Programma’s en Agentschappen. Hij onderbrak zijn werkzaamheden in Brussel om gedurende drie jaar terug terreinervaring op te doen, ditmaal als Assistant Resident Representative van UNDP in Bujumbara (1987-1990). Bij zijn terugkeer in Brussel werd hij belast met de opvolging van verscheidene multilaterale organisaties (OESO, Regionale Ontwikkelingsbanken) en ontwikkelingsthema’s zoals de schuldenproblematiek. Bij de herstructurering van het ABOS in het midden van de jaren ‘90 werd hij hoofd van de Directie Evaluatie en Beleidsondersteuning. Van einde 1998 tot 2000 werd hij Attaché Ontwikkelingssamenwerking bij de Permanente Vertegenwoordiging van België bij de VN-instellingen in Rome (FAO, WFP, IFAD). In de periode 2001-2011 was hij werkzaam in de Directie Multilaterale Samenwerking, waarvan hij na een tijdje ook de leiding waarnam. Op het einde van zijn loopbaan was Kris Panneels Speciaal adviseur voor multilaterale zaken bij de Directeur generaal van de Directie generaal Ontwikkelingssamenwerking (2011-2016).
Ine Roox (Redactrice Buitenland, De Standaard)
Ine Roox werkt sinds 2003 voor de Belgische krant De Standaard. Sinds 2005 is zij redactrice bij de buitenlandredactie. Ze coverde sindsdien uiteenlopende domeinen. Meer dan tien jaar verzorgde zij de berichtgeving over Afrika en Zuid-Europa (in het bijzonder over Italië). Vanaf 2011 bracht ze intensief verslag uit vanuit het Midden-Oosten (onder meer over de Egyptische revolutie, en over Israël en de Palestijnse gebieden). In 2016 versloeg zij de Amerikaanse presidentsverkiezingen, en na Trumps verkiezing trok zij gedurende zes maanden doorheen meer dan acht verschillende Amerikaanse staten, om te rapporteren over de Verenigde Staten onder Donald Trump. Ine Roox studeerde in 1999 af als licentiate vertaler Nederlands-Frans-Italiaans aan de Lessius Hogeschool in Antwerpen. In 2003 studeerde ze er af in de master-na-master journalistiek. Tijdens die twee studies studeerde ze Europese en Italiaanse literatuur aan de Noord-Italiaanse universiteit van Padua (1997-1998 en 1999-2000). Terug in België werkte ze kort als vertaler voor de Europese Commissie en voor het Europees Economisch en Sociaal Comité. In mei 2014 verscheen ‘Italië, de schaduwkant van een zonovergoten land’, haar eerste journalistieke boek, bij uitgeverij De Bezige Bij. Die bundeling van journalistieke verhalen over de Italiaanse maatschappij haalde een vierde druk. Ine behaalde verschillende journalistieke prijzen (onder meer van de Europese Commissie en de persprijs Filip Decock) en ontving tweemaal een beurs voor onderzoeksjournalistiek van het Fonds Pascal Decroos voor Bijzondere Journalistiek.
Johan Swinnen (Ere-ambassadeur & Voormalig Belgisch ambassadeur in Rwanda)
Ere-Ambassadeur Baron Johan Swinnen studeerde rechten en notariaat aan de KU Leuven en internationaal recht te Genève. Na opdrachten voor de Helsinki-Conferentie te Genève (voorloper van de OVSE) en het Legal Office van de Verenigde Naties te New York trad hij toe tot de Belgische diplomatieke dienst. Hij was drie maal op post bij de VN in New York, drie maal in Europa (o.m. ambassadeur in Den Haag en Madrid), drie maal in Afrika (o.m. ambassadeur in Kigali en Kinshasa), en drie maal in Brussel (o.m. woordvoerder van Buitenlandse Zaken en diplomatiek adviseur van de eerste minister). Na zijn oppensioenstelling was hij enige tijd diplomatiek adviseur van de Minister van Defensie en leidde hij de onderhandelingen voor de herziening van de samenwerkingsakkoorden met Gewesten en Gemeenschappen inzake buitenlands beleid. Momenteel is hij voorzitter van VIRA (Vereniging voor Internationale Relaties), van het onderzoekscentrum IPIS (International Peace Information Service) en van de Stichting VOCATIO. Tevens is hij lid van de Academische Senaat van de KU Leuven en dicht betrokken bij de promotie van de Duurzame Ontwikkelingsdoelstellingen (SDGs). In oktober 2016 verscheen zijn boek ‘Rwanda, mijn verhaal’ over zijn ervaringen als ambassadeur in Kigali tot aan het uitbreken van de genocide in 1994.
Marleen Temmerman (Hoofd Departement Gynaecologie en Verloskunde Aga Khan University, Kenia & Voormalig Hoofd Departement voor Reproductieve Gezondheid en Onderzoek, Wereldgezondheidsorganisatie)
Prof. Dr. Marleen Temmerman geniet grote bekendheid als wereldleider op het vlak van gezondheid en rechten van kinderen, jongeren en vrouwen. Momenteel is zij Hoofd van het Departement Obstetrie en Gynaecologie evenals Directeur van het Expertisecentrum in Gezondheid van Vrouwen en Kinderen aan de Aga Khan Universiteit in Nairobi, Kenia. Voorheen was ze van 2012 tot 2015 tewerkgesteld als Directeur van het Departement Reproductieve Gezondheid en Onderzoek bij de Wereldgezondheidsorganisatie in Genève. Reproductieve Gezondheid en Onderzoek is het voornaamste instrument in de Verenigde Naties voor onderzoek en beleidsontwikkeling aangaande de gezondheid van vrouwen, waarbij beleidsmakers, wetenschappers, zorgverstrekkers, civil society en vrouwengroepen samenkomen om de prioriteiten voor onderzoek, beleid en actie te identificeren om de gezondheid van vrouwen te verbeteren. Prof. Dr. Marleen Temmerman leverde strategisch leiderschap voor de Wereldgezondheidsorganisatie in de context van ICPD na 2014, Beijing +20 en de post-2015 gesprekken omtrent de MDG’s en Duurzame Ontwikkelingsdoelstellingen. Ze nam eveneens het voortouw wat betreft de ontwikkeling van de technische en wetenschappelijke inhoud van de Globale Strategie voor iedere vrouw, kind en jongere 2016-2030. Van 2007 tot 2012 zetelde zij als verkozen senator in het Belgische Parlement en dan concreet als lid van de Commissie Sociale Zaken en als voorzitter van de Commissie Buitenlandse Zaken en Defensie. In deze hoedanigheid was zij tevens lid van het Europees Parlementair Forum en voorzitter van de HIV/AIDS adviesgroep van de Inter-Parlementaire Unie. Zij is bovendien oprichtend Directeur van het International Centre of Reproductive Health (ICRH) aan de UGent met kantoren in Kenia en Mozambique. ICRH is een samenwerkingspartner van de Wereldgezondheidsorganisatie sinds 2004 evenals een voorkeurspartner van UNFPA. Prof. Dr. Marleen Temmerman heeft ten slotte ook een sterke academische achtergrond met meer dan 500 publicaties en boeken omtrent de gezondheid en rechten van kinderen en vrouwen, familieplanning, HIV/AIDS, besmettelijke ziektes en aandoeningen, en zorgsystemen. Ze is professor Obstetrie en Gynaecologie aan de UGent (momenteel met verlof) en professor aan de Fudan Universiteit. Ze kreeg eredoctoraten van de Universiteit van West-Kaap (Zuid-Afrika), de Vrije Universiteit Brussel (België) en van het National Institute Family Planning Research (China).
Jan Vandemoortele (Co-architect Millenium Development Goals & Voormalig actief bij UNICEF, UNDP, ILO, World Bank en als UN Resident and Humanitarian Coordinator in Pakistan)
Jan Vandemoortele (°1953) is doctor in de ontwikkelingseconomie en bracht zijn hele loopbaan door als econoom en diplomaat bij de Verenigde Naties. Hij was werkzaam bij het kinderfonds (UNICEF), het ontwikkelingsprogramma (UNDP) en het internationaal arbeidsbureau (ILO), zowel in ontwikkelingslanden (Ivoorkust, Kenia, Ethiopië, Malawi en Zambië) als op de hoofdzetel (New York). Zijn laatste functie was VN-ambassadeur in Pakistan. Hij was de medeontwerper van de Millenniumdoelen (MDG’s). Hij is nu actief als onafhankelijk onderzoeker en docent. Hij publiceert regelmatig in wetenschappelijke tijdschriften en boeken, alsook in blogs. Hij spreekt vaak op conferenties, universiteiten, scholen en voor culturele verenigingen in België en het buitenland. Hij is lid van verschillende adviesraden aan universiteiten en bij ontwikkelingsorganisaties. Hij woont in Brugge, waar hij actief is als stadsgids.
Chris Van den Wyngaert (Rechter bij het Internationaal Strafhof)
Professor Chris Van den Wyngaert is rechter bij het Internationaal Strafhof (Afdeling Beroep) sedert 11 maart 2009, voor een periode van negen jaar. Rechter Van den Wyngaert (1952) studeerde af aan de Vrije Universiteit Brussel in 1974 en behaalde een doctoraat in internationaal strafrecht in 1979. Zij was professor aan de Universiteit Antwerpen (1985-2005) waar ze strafrecht, strafprocedure, vergelijkend strafrecht en internationaal strafrecht doceerde. Tevens heeft zij verscheidene publicaties omtrent deze materies op haar naam staan. Zij was visiting fellow aan de Universiteit van Cambridge (Centre for European Legal Studies 1994-1996), Research Centre for International Law (1996-1997)) en gastprofessor aan de rechtenfaculteit van de Universiteit van Stellenbosch in Zuid-Afrika. Haar academische verdiensten werden erkend in de vorm van een eredoctoraat dat haar werd toegekend door de Universiteit van Uppsala, Zweden (2001). In 2010 werd haar eveneens een eredoctoraat uitgereikt door de Vrije Universiteit Brussel. Verder ontving zij in 2013 nog twee eredoctoraten, van de Case Western Reserve Universiteit (Cleveland, Ohio) en van de Maastricht Universiteit (Nederland). Rechter Van den Wyngaert verwierf heel wat ervaring in verscheidene overheidsinstanties. Zij was lid van de Franchimont Commissie, opgericht om het Belgische strafrechtsysteem te evalueren en mogelijke hervormingen te formuleren (1991-1998) en was expert voor de Europese Unie in verscheidene projecten rond strafrecht. Rechter Van den Wyngaert heeft bovendien een omvangrijke internationale gerechtelijke ervaring. Zo trad zij op als ad hoc rechter bij het Internationaal Gerechtshof in de Arrest Warrant zaak (2000-2002) en zetelde ze voor meer dan vijf jaar als rechter in het Internationaal Joegoslavië-Tribunaal (2003-2009). In 2013 reikte de Vlaamse Overheid haar een gouden medaille uit voor haar verwezenlijkingen in het internationaal strafrecht. In 2014 werd zij verkozen tot Vice-President van de International Association of Penal Law. Tevens kreeg zij van de Belgische Koning de titel van Barones voor haar verdiensten in de academische wereld en als internationaal rechter. Rechter Van den Wyngaert was expert voor twee grote wetenschappelijke organisaties, the International Law Association en the International Association of Penal Law, waar ze in 2014 werd verkozen tot Vice-President. Ze was eveneens observator van de Liga voor Mensenrechten bij het proces van Hélène Passtoors in Johannesburg in 1986 en plaatste mensenrechten altijd centraal in haar academische carrière. In 2006 mocht zij de Prijs van de Liga voor Mensenrechten in ontvangst nemen. Rechter Van den Wyngaert werd ten slotte aangesteld als rechter in het Kosovo tribunaal. Zij zal dit mandaat opnemen na afloop van haar mandaat als rechter bij het Internationaal Strafhof in 2018.
Han Verschure (Professor Emeritus KULeuven Department of Architecture, Urbanism and Planning)
Han Verschure is professor emeritus met bijzondere opdrachten aan de KULeuven (Departement Architectuur, Urbanisme en Ruimtelijke Ordening). Zijn specialiteiten zijn training en capaciteitsopbouw, beleidsvorming, onderzoek, en ontwikkeling en opvolging van projecten inzake leefomgeving, duurzame stedelijke en landelijke nederzettingsontwikkeling, stedelijke vernieuwing en beheer van erfgoed, ruimtelijke ordening en milieu, in het bijzonder doch niet exclusief in ontwikkelingslanden, meer specifiek in Noord-, Oost- en Zuidelijk Afrika, de Caraïben en Latijns Amerika, Zuid- en Zuidoost Azië. Hij was jarenlang programmadirecteur en coördinator van het PostGraduate Centre Human Settlements (1985-2007) en gastprofessor aan de Vrije Universiteit Brussel. Hij startte en begeleidde verscheidene ontwikkelingssamenwerkingsprogramma’s voor de Belgische ontwikkelingssamenwerking en voor internationale agentschappen. Bij UNHABITAT leidde hij het mid-career professioneel trainingsprogramma ‘Housing in Development’ evenals het programma ‘Localising Agenda 21: Strategic Planning for Sustainable Development’ in Kenia, Marokko, Vietnam, Cuba, etc. Hij nam deel aan alle UNHABITAT conferenties sinds Vancouver 1976, Istanbul 1996, Quito 2016 en in bijna alle World Urban Fora. Tevens was hij expertadviseur bij de voorbereiding van HABITAT III in Quito in oktober 2016. Hij was medeorganisator en adviseur in verscheidene EU projecten waaronder MED-Campus, MED-Urbs, ASIA-Link, ASIA-Urbs en ALFA. Gedurende de laatste jaren was hij nog actief als strategisch planningsadviseur in Haïti, Nepal, Kenia, Senegal, Vietnam, Tanzania, etc. Hij is nog steeds gastprofessor in Europa evenals in verscheidene ontwikkelingslanden (2015-2016 in Thailand, Laos, Cambodja, Pakistan, Nepal, Senegal, Tanzania en Ecuador) en is actief als vrijwillig adviseur bij verscheidene ontwikkelingsorganisaties. Hij is lid van Leuven Klimaat Neutraal 2030, expertadviseur bij de Leuvense Commissie Ruimtelijke Ordening en lid van de Duurzaamheidsraad van de KULeuven.
