Nieuws in het kort

De toekomst van de arbeid

In 2019 viert de Internationale Arbeidsorganisatie (ILO) haar honderdste verjaardag. Met het oog op de voorbereiding van dit evenement heeft Guy Ryder, Directeur-Generaal van de Internationale Arbeidsorganisatie in Genève, aan de Internationale Arbeidsconferentie van juni 2015 een verslag voorgelegd over de toekomst van de arbeid; “Anticipating the Future of Work, essential for advancing Social Justice”. In dit rapport wordt een aantal aandachtspunten in kaart gebracht over de toekomst en de evolutie van de arbeidsbetrekkingen: werk en maatschappij, degelijke tewerkstelling, de organisatie van werk, productie en reglementering. De Arbeidsconferentie gaf unaniem haar steun aan het project. De wereld van de arbeid is immers bezig fundamenteel en in een razend tempo te veranderen. De heer Ryder heeft alle Lidstaten van de ILO dan ook opgeroepen om deel te nemen aan deze denkoefening en een eigen bijdrage te leveren.

De Belgische Regering nam daarop het initiatief om een seminarie over dit onderwerp te organiseren; het vond plaats in Brussel op 7 en 8 maart. De sociale partners, deskundigen uit de ILO, evenals de academische wereld, waren er nauw bij betrokken. Deze bijeenkomst vormt een eerste stap in de Belgische tripartite bijdrage aan het eeuwfeest van de ILO.

Een tripartite Organisatie

Tripartite, omdat in alle organen van de ILO (De Internationale Arbeidsconferentie, de Raad van Beheer..) de delegaties van de lidstaten bestaan uit vertegenwoordigers van de betreffende regering, aangevuld met vertegenwoordigers van de werkgevers en van de werknemers. Deze constructie werd indertijd belangrijk geacht omdat het fundamentele werk van de Organisatie, het opstellen van arbeidsnormen, of conventies, alvast de medewerking en de steun heeft van de leden van de betrokken delegaties voor ze worden voorgelegd aan de nationale overheden. Die hebben geen verplichting tot ratificatie, maar dienen ze wel – binnen een bepaalde termijn – voor te leggen aan de nationale wetgevende instanties en regelmatig rapport uit te brengen over de stand van zaken. Tot nu toe kwamen er zo’n 190 arbeidsconventies tot stand, waaronder een aantal ‘core conventions‘ over kinderarbeid, discriminatie, de vrijheid van vereniging en het recht op collectief onderhandelen.

Nieuwe uitdagingen

Het seminarie in Brussel werd georganiseerd door het Ministerie (FOD) voor Werkgelegenheid, Arbeid en Sociaal Overleg. Minister Kris Peeters en de heer Ryder namen het openingswoord voor hun rekening. Een hele reeks onderwerpen, zoals ‘productiemethodes’, ‘distributieketens’, de ‘transformatie van de arbeid door big data‘, ‘de opkomst van de prestatiemaatschappij’, en de invloed van dit alles op de bestaande arbeidsnormen, kwam daarop aan de orde. In de verschillende sessies waren er sprekers uit de academische wereld, maar ook de voorzitters van de Vakbonden, van Unizo en BVV kwamen aan het woord, bijgestaan door deskundigen vanuit de ILO zelf. Het duurt nog drie jaar tot het uiteindelijke ILO eeuwfeest in 2019, maar een boeiende discussie is alvast op gang gekomen.

 

Het Joegoslavië Tribunaal veroordeelt Radovan Karadzic tot veertig jaar gevangenisstraf

Op 24 maart viel de beslissing over het lot van Radovan Karadzic: hij werd schuldig bevonden aan genocide in verband met de slachtpartij in Srebrenica en aan negen andere oorlogsmisdaden en misdaden tegen de mensheid zoals moord, terreurdaden en uitroeiing en werd veroordeeld tot 40 jaar gevangenisstraf. Het was de ernstigste zaak in Europa sinds de processen van Nuremberg.

De uitspraak

De rechters waren definitief over de rol van Karadzic in de massamoorden in Srebrenica, waar meer dan 7000 mannen en jongens werden bijeengedreven, geëxecuteerd en in massagraven gegooid. Hij was op de hoogte van de plannen voor de moorden en gaf persoonlijk het bevel om de slachtoffers (hij noemde het ‘de goederen’) naar de plaats van executie over te brengen. Zij besloten dat dit onder de definitie van genocide viel. Daarentegen werd hij onschuldig bevonden aan genocide wat betreft de massamoorden aan het begin van de oorlog in Bosnië in 1992. De rechters vonden dat hier niet ‘beyond a reasonable doubt’ bewezen kon worden dat Karadzic de opzet had gehad om genocide te plegen.

Reacties

Het voorlezen van het vonnis nam 100 minuten in beslag. Op de stampvolle publieke tribune bleef alles rustig: aan de aanwezigen, meest familieleden van de slachtoffers, overlevenden, en vrouwen die man of zoon verloren hadden was ook door het Tribunaal gevraagd. Maar hier en daar klonk gemompel en zuchten van teleurstelling, vooral bij het “not guilty” waarmee de voorlezing van het vonnis begon.
Er was bij de slachtoffers ook teleurstelling over de strafmaat: men had de voorkeur gegeven aan een ‘levenslang’, ook al omdat nu de kans bestaat dat Karadzic nog levend de gevangenis verlaat, na aftrek van zijn jaren in voorarrest. “Dit vonnis lijkt wel een beloning voor hem” werd er gezegd.

De Serviërs van hun kant voelen zich geviseerd door het Tribunaal: “wij waren niet de enigen die fouten begingen in de oorlog, maar zijn wel de enigen die ervoor berecht en veroordeeld worden. Het Tribunaal werd speciaal daarvoor opgericht en kan niet anders dan partijdig oordelen.”

Specialisten zijn dan weer ongelukkig over het feit dat de vraag ‘al of niet genocide’ leidde tot een not guilty terwijl de feiten waarvan sprake even goed slachtoffers hadden gemaakt en ellende en verdriet veroorzaakt. Zo waren alle partijen ontevreden over de uitspraak en voelden zich unfair behandeld door het Tribunaal.

Beroep

Onmiddellijk na de uitspraak begon Karadzic het overleg met zijn adviseurs. Hij heeft dertig dagen de tijd om in beroep te gaan. Die procedure zou zo’n drie jaar in beslag nemen. Uiteindelijk is het 21 jaar geleden dat hij werd aangeklaagd, het duurde elf jaar voor hij werd opgepakt; de zaak duurde vijf jaar en de beraadslagingen 18 maanden. De zaak tegen zijn opperbevelhebber, Ratko Mladic, is nog aan de gang.

 

Belangrijke internationale prijs voor onderwijs voor Palestijnse onderwijzeres

De Global Teacher Prize, een soort Nobelprijs voor Onderwijs werd dit jaar toegekend aan Hannan al-Hroub, een Palestijnse vluchtelinge, voor haar werk met getraumatiseerde kinderen op de Westelijke Jordaanoever. Andere kandidaten kwamen uit Engeland, India, Kenya, Finland en de VS.

De uitreikingsceremonie vond plaats in Dubai op 14 maart. Er waren boodschappen van Prins William, de Paus, Bill Clinton, VS vicepresident Joe Biden en er was ook een videoboodschap van Stephen Hawking. Hannan is zelf opgeleid aan een school van UNRWA, en de UNRWA Commissaris-Generaal Pierre Krähenbühl noemde haar werk dan ook “een baken van hoop en inspiratie voor de volgende generatie”. Hij bracht gelukwensen over “namens de hele UNRWA-familie”.

De prijs, een miljoen dollar, gaat Hannan besteden aan ondersteuning van andere Palestijnse onderwijzers: “onderwijzers kunnen de wereld veranderen”, zei ze.

 

Nieuwe ambtstermijn voor griffier van het zeerecht tribunaal

De Belg Philippe Gautier werd op 9 maart voor een volgende termijn verkozen als Griffier van het Zeerecht Tribunaal in Hamburg. Het Tribunaal werd opgericht in het kader van het alomvattend Verdrag over het Recht van de Zee van 1983 en heeft als taak de beslechting van geschillen die betrekking hebben op het gebruik van, en de afbakening van territoriale aanspraken op, de zeeën en oceanen en op de ondergrond en de rijkdommen van de Diepzeebodem. Het Statuut van het Tribunaal is neergelegd in een annex van het Verdrag.

Gautier begon zijn carrière bij het Ministerie van Buitenlandse Zaken (1984-1997) en was adjunct Griffier en sinds 2001 Griffier van het Tribunaal. Hij is hoogleraar aan de UCL en auteur van talrijke publicaties over met name de beslechting van geschillen op het gebied van het zeerecht.

Zijn nieuwe ambtstermijn van vijf jaar begint op 21 september 2016.